Labyrinth van herinneringen: fascinerend kunstwerk in het Larense Singer museum

Ik houd van kunst met grote installaties. Dingen waar je in kan ‘verdrinken’. Bijvoorbeeld het grote werk van de Amerikaanse kunstenaar Richard Serra, met enorme —4 meter hoge— stalen muren, waar je in een soort doolhof kan verdwalen. Even afgesloten van alles, focus op wat de kunstenaar wil dat je ziet.

Daarom was ik helemaal starstruck van werk van de Nederlandse kunstenaar Levi van Veluw in het Singer-museum in Laren. Fascinerende installaties, met als hoogtepunt een spiraalvormige ruimte met honderden kleiblokken en 'gekleide' hoofden.

Door de spiegels op de vloer en het plafond lijken de kasten met meer dan 1500 hoofden wel tot in het oneindige doorgaan. Door steeds verder in de spiraal te lopen, kom je hopen met hoofden tegen, allemaal anders, soms verminkt, soms helemaal gaaf.

In het midden een videoinstallatie, waar —waarschijnlijk de kunstenaar zelf— als een soort god —of juist een knecht van— telkens mensenhoofden kneedt. Met een harde hartslag op de achtergrond. Als het dan af is, gaat een hoofd op een plank. En dan komt er met een grote knal weer een blok klei op zijn werkblad. En begint het proces weer opnieuw.

In het Singer kan je verder ook nog het werk van de schilder Breitner zien. Hij schilderde vooral Amsterdamse scenes (in de herfst). Het schijnt dat als het regent in Amsterdam het “Breitner-weer” wordt genoemd. Ik heb er zelf nog nooit van gehoord, maar ik ben blij dat het deze week weer even over is. En dus hup, met de cabrio naar Laren voor het Singer.