The Brutalist – een film die er eigenlijk niet had mogen zijn

Een 3,5 uur durend epos over een Hongaarse-Joodse architect en Holocaustoverlevende die in Amerika zijn droom probeert te verwezenlijken. Geen feelgood-verhaal, maar een compromisloze visie op oorlogstrauma, macht en de tol van genialiteit. Met een centrale rol voor brutalistische architectuur.

Het verhaal
In 1947 arriveert László Tóth in Amerika, later voegt zijn vrouw Erzsébet zich bij hem. Zonder geld probeert hij zijn plek te vinden in een land dat belooft kansen te bieden aan iedereen met talent en doorzettingsvermogen. Wat niet echt wil lukken. Pas wanneer de mysterieuze en steenrijke Harrison Lee Van Buren hem een prestigieuze opdracht geeft, verandert László’s lot. Wat volgt is een decennialange strijd om zijn visie te realiseren, terwijl zijn morele grenzen vervagen en zijn relaties onder druk komen te staan.

Waarom deze film uniek is
Sommige films willen behagen. The Brutalist niet. De film duurt 215 minuten. Tóth is geen sympathieke held, maar een egoïst man met morele scheuren. Geen vlotte montage, maar lange monologen en een experimentele soundtrack vol freejazz en dissonante klassieke muziek. Bovendien gefilmd op VistaVision (35mm), een duur en bijna vergeten filmformaat uit de jaren ’60, puur om digitale steriliteit te vermijden. Studios wilden de film halveren, Corbet weigerde.

Investeerders aarzelden, studio’s hielden de deur dicht. Toch won Corbet de Zilveren Leeuw voor Beste Regisseur in Venetië en wist de film tien Oscar-nominaties te bemachtigen.