Mijmeren over vroeger

Wat doe je als je beste vriend —waarmee je altijd in het theater hebt gestaan— opeens slechter kan praten omdat hij een herseninfarct heeft gehad? Met een ander doorgaan? Zelf ook stoppen? Of de voorstelling zo aanpassen dat hij juist sterker wordt? Zowel de speler als het spel?

Dat laatste heeft cabaretier Peter Heerschop gedaan in zijn voorstelling Jeugd, die hij samen met Viggo Waas maakt. Waas werd in 2021 getroffen door een herseninfarct. Zijn stem is minder vast, zijn uitspraak moeilijker en je vermoedt dat hij ook niet hele teksten meer uit zijn hoofd kan leren.

En toch begint hij zelf de show. Alleen, staand op het podium. Stevig pratend, maar je ziet de kwetsbaarheid erdoorheen. Met zo’n houding van: “dan hebben we dit ook maar weer gehad”. En dan komen de snelle grappen van Peter Heerschop.

De voorstelling ging over jeugd “want iedereen heeft een jeugd gehad, zelfs 5-jarigen”. Maar, het verwees vooral naar de jeugd van Peter en Viggo. Van vakanties in kleine auto’s, tot ziekenfondsverzekeringen, tot de verliefdheden die nooit tot iets geleid hebben.

Probleem is: dit klinkt wel leuk. Maar ook erg boomer-achtig (in de moderne vorm van het woord boomer, niet van 10 jaar geleden toen we nog echt wisten wie de boomers waren). Anyhow. Dat moeten Peter en Viggo zich ook gerealiseerd hebben, en dus voegden ze er de —in vergelijking met de heren— jonge actrice en zangeres Ruth Sahertian aan toe. En dat verandert het perspectief compleet.

Zij speelt de directrice van de kliniek voor leeftijdsacceptatie, waar de heren klaarblijkelijk in zijn opgenomen. In een felgekleurd, maar zeer stylish pak, zingt ze nummers die populair waren in de jaren 70-80-en 90. Maar bovenal kijkt ze de heren een beetje meewarig aan.

En telkens als Peter terugdenkt aan vroeger, hoor je haar denken: “boomer”. Eerst zegt ze het ook, maar later slikt ze het in. Zich realiserend dat er na haar ook weer een generatie zal komen die dat over haar gaat zeggen.

Iedereen heeft recht om terug te mijmeren naar de eigen jeugd. Als je maar weer connectie weet te maken naar het heden. Iedereen heeft het recht om zichzelf telkens weer opnieuw uit te vinden.

Ik zag de voorstelling in de Kleine Komedie (huwelijkskado van vrienden, waarvoor dank) en ik was echt geroerd! Je denkt —ook door de kwetsbaarheid van Waas— ‘dit zal wel de laatste voorstelling zijn’, maar niets is minder waar! Ze gaan nog tot de zomer het hele land door!

En er zijn nog kaarten!