Doorzettende journalist haalt imperium neer

Vorige week interviewde ik Dan McCrum, een journalist van de Financial Times. Hij is er persoonlijk voor verantwoordelijk dat het Duitse fintech-bedrijf Wirecard in 2020 ontmaskerd werd en failliet ging. Hij heeft over de affaire een boek geschreven, en er is een zeer onderhoudende Netflix documentaire over verschenen: Skandal.

Dan McCrum is op zijn 27ste gestart in de journalistiek, omdat hij zijn collega’s in de bancaire sector zo ongelofelijk saai vond (en het werk ook). Maar hij houdt er wel een goed netwerk aan over. En dat komt hem in het ontrafelen van dit verhaal goed uit.

Waar draait het Wirecard verhaal om?

Ooit is het bedrijf begonnen als manier om online betalingen rondom gokken en porno te doen. Alleen door Amerikaanse wetgeving werd dat rond 2005 verboden. Toch groeide het bedrijf door en door. Het verzorgde online betalingsverkeer, een soort Paypal. Het werd de lieveling van de Duitse media en overheid. Eindelijk een nieuw techbedrijf dat kon afrekenen met het idee dat de Duitse industrie vooral vies en achterhaald is!

Toch werd McCrum al in 2015 door tipgevers uit het shortsellings-circuit gewaarschuwd, dat er iets mis was. De cijfers klopten niet. Maar hoeveel McCrum ook publiceerde, niemand geloofde hem. Hij kreeg processen aan zijn broek, werd bedreigd, afgeluisterd, er was een poging tot omkoping. Het hele verhaal klinkt echt als een spionnenverhaal…

Er zijn eigenlijk twee hoofdrolspelers in dit verhaal. De CEO, Markus Braun, wilde er vooral verdacht veel uitzien als Steve Jobs. Hij bleef bij hoog en laag volhouden —tot het allerlaatste moment— dat er niets aan de hand was. En de COO, Jan Marsalek, die ervan verdacht wordt een Russische spion te zijn.

Uiteindelijk blijkt er 1,9 miljard euro kwijt te zijn. Het zou moeten staan op een aantal Aziatische rekeningen, maar nadat de FT langs ging bij die ‘hoofdkantoren’ bleek daar maar weinig waar van te zijn. Het waren woonhuizen, met mannen en poedels erin, deelkantoortjes waar ook lokale busbedrijven waren gevestigd. Maar niet de glimmende regionale kantoren waar je zou verwachten dat miljarden doorheen gaan.

De les: niemand wilde het zien. De beursautoriteit heeft zelf verboden om het aandeel te shortsellen, omdat ze bang waren dat McCrum onder een hoedje speelde met deze beleggers. En elke keer als er belastend materiaal naar boven kwam, werd het van de hand gedaan als ‘fake-news’. En steeg de koers weer.

De rechtzaak tegen de CEO moet nog beginnen. Maar de COO? Die is al jaren spoorloos. Dus als je deze man herkent. Hij wordt gezocht!