Ach, die Britten

De Britten hebben er altijd voor gekozen om liever het slachtoffer te worden van eigen fouten, dan te luisteren naar het oordeel van anderen.

“De Britten hebben er altijd voor gekozen om liever het slachtoffer te worden van eigen fouten, dan te luisteren naar het oordeel van anderen.“ Het is hun kracht en zwakte tegelijk. Oud-correspondent in Londen voor de Volkskrant Peter Brusse haalt een Italiaanse denker (Luigi Barzini) aan om de Britten te typeren.

En omdat er zoveel nieuws is rondom de Britten, is het wel leuk om een aantal tips op een rij te zetten over deze eilandbewoners, waar wij Nederlanders zo’n bijzondere band mee hebben. Ten eerste: Net voor corona uitgekomen, een paar jaar later herzien: “Ach Engeland”, van Peter Brusse.

Boekje leest als een trein. Makkelijk, vol met geschiedenis over de relatie tussen de Engelsen en de Nederlanders. Van de vijfde eeuw: De Friezen bezetten het zuiden van Engeland, en verjagen de Kelten. Tot het hop-loos bier (ale) dat Erasmus als hoogleraar op Cambridge niet te zuipen vond (hij dronk sowieso liever wijn, zijn kurkentrekker wordt op Queens College als relekwie vereerd), naar het vooropgezette huwelijk tussen Willem & Mary, de oorlogen tussen Nederland en de Engelsen in de 17e eeuw. Peter Brusse beschrijft het allemaal. Ik lees het als voorbereiding op de zomervakantie kamperen in Zuid-Engeland en kan het aanraden. En hij is in de ramsj

Dan, de uitslag van de verkiezingen. Rishi Sunak kondigde de verkiezingen in de regen aan. En dat is aan hem blijven plakken. En 14 jaar falend beleid van de Tories. NRC schreef een mooi overzicht van de puinzooi die er gemaakt is. 

Maar de kroon dit weekend gaat naar Jonathan Pie. Het alter ego van de Britse komiek Tom Walker. Pie is een liberale politieke correspondent die bekend staat om zijn woedende tirades over de Britse, Amerikaanse en Australische politiek, waarbij hij zijn ongezouten mening geeft voor of na het filmen van een gescripte nieuwssegment. En deze keer is het hilarisch goed.

Prachtig toch, dat hij dit zo —schijnbaar zonder knippen— er in een keer uit laat rollen. Nog eentje: deze guest-bijdrage voor de New York Times.

Maargoed. Er is natuurlijk wel wat aan de hand in de UK. Als je kijkt naar hoe het gaat met de Britten, is het misschien niet zo gek dat ze stomme dingen doen (zoals Brexit). De armste 10% van de Britten, is armer dan de armste mensen in Polen of Slovenië. Eigenlijk is de UK een arm land, met een rijke regio: Londen. Als je Londen uit het gemiddelde haalt, dan is de UK armer dan iedere staat in Amerika.

En als je niet genoeg kan krijgen van het volgen van de Britten, kan ik een lekkere podcast aanraden van Connor Clerx en Lia van Bekhoven: Van Bekhovens Britten.

En oh ja! We moeten nog tegen ze voetballen as woensdag. Geen idee hoe we moeten winnen van de Engelsen. Maar vond dit wel een aardige van The Athletic: If in doubt, break the glass for Wout”. Ik heb er ook geen verstand van, maar dat lijkt me toch de beste optie.